W niedzielę 8 grudnia wspólnota DK r.lęborskiego świętowała potrójnie:
- Adwentowy RDW,
- uroczystość patronalną RŚ-Ż,
- oraz uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny.
Po zawiązaniu Wspólnoty, podczas Agapy rozmowom nie było końca, cieszyliśmy się wspólnym przebywaniem, a najbardziej cieszył nas gwar naszych dzieci – szczególnie tych najmniejszych.
Wiola i Sławek złożyli świadectwo o pięknym dziele ks.Franciszka Blachnickiego – KWC czyli Krucjacie Wyzwolenia Człowieka. Już po raz kolejny podczas RDW składane są w darze podczas Eucharystii deklaracje przystąpienia do KWC. Pięć osób z naszej wspólnoty podjęło taką decyzję – z serca gratulujemy.
Na czas konferencji nasze pociechy pod czujnym okiem Agnieszki i kilku mam, udały się na wycieczkę do parku Chrobrego. Celem była Wieża Ciśnień – oddział lęborskiego Muzeum.
Konferencję wygłosił nasz nowy moderator rejonowy o.Damian Basarab – gwardian, proboszcz parafii i Diecezjalnego Sanktuarium Św. Jakuba Apostoła. W nawiązaniu do przeżywanego roku formacyjnego – „Powołani do misji” odwołał się do komplementarności sakramentu kapłaństwa i małżeństwa, które biorą początek z otwartego na krzyżu boku Zbawiciela.
Oba te sakramenty wzajemnie siebie potrzebują. Kapłan wzrasta w rodzinie i pośród rodzin. Do osobistego rozwoju i zrozumienia swojego powołania potrzebuje świadectwa małżonków Natomiast małżonkowie potrzebują obecności kapłana nie tylko do sprawowania sakramentów. Potrzebują jego towarzyszenia w tych sprawach, które na co dzień przeżywają, towarzyszenia im i całym rodzinom na ich drodze do świętości. Zaciekawiło nas pytanie naszego moderatora – Jakie jest największe marzenie kapłana? W myślach szukaliśmy własnych odpowiedzi. A ta brzmiała – Abyśmy się spotkali w niebie.
W czasie adwentowego Dnia Wspólnoty – spotkanie w grupach, kierowaliśmy naszą uwagę szczególnie na rodzinę, jako środowisko wiary. Szukaliśmy odpowiedzi na rozliczne pytania m.in. Co jest dla ciebie najcenniejsze w przeżywaniu wiary w twojej rodzinie? Dzieliliśmy się świadectwem życia naszych rodzin i małżeństw, ubogacając się wzajemnie.
Opuściliśmy gościnną aulę św.Jana Pawła II w Domu Parafialnym, by już w kościele na Namiocie Spotkania rozważać tekst 1 Kor 13,1-13, który kończy się tymi słowami:
Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość – te trzy: z nich zaś największa jest miłość.
Liturgii przewodniczył o.Damian nasz moderator rejonowy, wraz z o.Stanisławem i o.Józefem. W posługę liturgiczną, służbę ołtarza, czytania, oprawę muzyczną, dary włączyli się członkowie DK. Najpierw złożyliśmy w darze białe róże dla Maryi – razem z wiernymi zgromadzonymi na niedzielnej mszy św. Następnie 5 osób z naszej wspólnoty w procesji z darami złożyło deklaracje wstąpienia do dzieła Krucjaty Wyzwolenia Człowieka.
O.Damian przed zakończeniem Eucharystii przypomniał, że Domowy Kościół gromadzi się dzisiaj na Adwentowym Dniu Wspólnoty, po czym zaprosił małżeństwo – Małgosię i Mateusza z DK, by podzielili się świadectwem o naszej wspólnocie. Ich świadectwo było zarazem zaproszeniem dla małżeństw do nowego kręgu, którego pilotaż wkrótce się rozpocznie.
Bogu niech będą dzięki za ten piękny dzień, dar Brata i Siostry, dar Domowego Kościoła!
